Wanneer de regen tikt op ruiten en kozijnen,
vloeit over straten, pleinen, en daken.
Dan weten wij, ja, dan, dan is het goed.
En als de woeste wind de ramen laat kraken,
trekt aan kozijnen in de donkere nacht,
dan, mijn liefste, weet jij wat het is.
Ja, dan is het goed.
Dan is het goed.
Maar als de morgen ontwaakt,
en jij fluistert van eindeloze dromen,
van straten en pleinen, nachten zo zwart,
die eindeloos duren,
met regen en winden die trekken en kraken,
die vallen op daken,
dan wordt het mij te veel.
Dan wordt het mij te veel.
Wanneer het gefluister verstomt,
weet ik, hier en nu,
heel goed wat jij bedoelt.
En wacht ik hier,
tot de nacht weer valt.
